Radio France Internationale
Translated from Khmer by Soy
Buddhism teaches that we all come to this world naked, when we die, we will not take anything with us with the exception of the sins and good deeds that we perform. Therefore, true Buddhist believers should not fight each others to fulfill our greed.
Buddhism is the state religion and it is worshiped by Buddhist Khmer families in general. For example, during each year’s Pchum Ben celebration, no Cambodian families would miss visiting a pagoda, whether they are rich or poor. However, when you compare the current social problems in Cambodia and the [intrinsic] value of Buddhism, one can see that the majority of Cambodians only worship Buddhism superficially only, they do not worship Buddhism out of their heart or out of their true belief at all. Why is that so?
The 15 days of the Kan Ben and Pchum Ben celebrations ended on Tuesday. Each pagoda in the kingdom was busy receiving Buddhist devotees. People from all creeds tried to visit a pagoda to celebrate Pchum Ben. This action seems to show that Cambodians are true believers of Buddhism, of sins, of “retributions” which are part of the Buddhist core.
Based on the busy traffic in pagodas during the Pchum Ben season, it is hard to believe that the Cambodian society is riddled with so many social problems because Buddhism provides a just philosophy that everybody can believe and worship. The foremost philosophy that Buddhism teaches to people is: “Do the right deeds and you will reap good deeds, do the wrong deeds and you will reap bad deeds” during this lifetime or during the next lifetime. However, Cambodia had continuously met with unending war and genocide, as well as major and minor problems.
Analysts who follow the situation of the Cambodian society have pointed out 2 major issued that we should reflect on. The first issue is the fact that a number of Buddhist followers worship the religion without clearly understanding the teachings of Buddha. Any religion aims to direct people to perform good deeds, but the problem stems from the fact that the worshipers do not practice their belief properly because they do not understand and they twist religion for other purposes. The second issue stems from the fact that people are using religion only as a shield, but they do not truly believe it in their heart and they do not practice it according to Buddhist meaning at all.
There are many philosophical viewpoints that benefit from Buddhism and they can use to build a blissful society. Just look at the Pchum Ben celebration alone, people can learn to practice good deeds or sinful deeds. But on these major philosophical viewpoints, people seem to forget about them as soon as they leave the pagodas.
The wrong practice of Buddhism does not happen among the lay people only, even fervent Buddhist followers and monks are not practicing Buddhism properly. Because of this, social problems and disputes in pagodas are taking place all the time.
This shows that there is a disconnect between the worship of Buddhism and the complicated problems taking place in the society. In true Buddhism, religious belief should come from our pure heart, and it should worshipped with intelligence, but it should not be just a superficial action.
Under this condition, Buddhist followers should reflect on their action to see whether they are practicing their belief properly as true Buddhists or not? If they don’t they should make amend immediately.
Buddhism teaches that we all come to this world naked, when we die, we will not take anything with us with the exception of the sins and good deeds that we perform. Therefore, true Buddhist believers should not fight each others to fulfill our greed.
ពុធ 28 កញ្ញា 2011
ដោយ ប៉ែន បូណា
RFI
ដោយ ប៉ែន បូណា
RFI
ព្រះពុទ្ធសាសនាបានបង្រៀនថា មនុស្សកើតមកមានតែខ្លួនទទេស្អាត ស្លាប់ទៅវិញក៏មិនអាចយកអ្វីតាមខ្លួនបានដែរក្រៅតែពីសម្ពាយ បុណ្យនិងបាប។ ដូច្នេះ សម្រាប់អ្នកដែលមានជំនឿលើព្រះពុទ្ធសាសនាពិតប្រាកដ គ្មានការចាំបាច់អីដែលមនុស្សត្រូវប្រកាប់ប្រចាក់គ្នាដើម្បីបំពេញ ភាពលោភលន់ហួសហេតុរបស់ខ្លួនឡើយ៕
ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលជាសាសនារបស់រដ្ឋ បានទទួលការគោរពប្រតិបត្តិពីសំណាក់គ្រួសារខ្មែរទូទៅដែល ជាពុទ្ធសាសនិកជនដោយគ្មានអ្នកណារំលងឡើយ។ ជាក់ស្តែងនៅក្នុងពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌម្តងៗ គេជឿជាក់ថា គ្មានគ្រួសារខ្មែរណាដែលមិនបានទៅវត្តឡើយទោះជាអ្នក នោះជាអ្នកមានឬអ្នកក្រក្តី។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហានៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា បច្ចុប្បន្នធៀបទៅនឹងតម្លៃនៃព្រះពុទ្ធសាសនា គេនឹងឃើញថា មនុស្សជាច្រើន ហាក់ដូចជាគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាតែសម្បកក្រៅ តែមិនបានផុសចេញពីទឹកចិត្ត និងជំនឿពិតប្រាកដឡើយ។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
រយៈពេល១៥ថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យ កាន់បិណ្ឌ និងភ្ជុំបិណ្ឌ បានបិទបញ្ចប់ហើយកាលពីថ្ងៃអង្គារម្សិលមិញ។ ទីវត្តអារាមនីមួយៗមានសភាពមមាញឹកយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការទទួល ពុទ្ធបរិស័ទ។ មនុស្សម្នានៅគ្រប់ទិសទីសម្រុកនាំគ្នាទៅវត្តដើម្បីឆ្លងបុណ្យ ភ្ជុំបិណ្ឌ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានបង្ហាញថា ពលរដ្ឋខ្មែរមានជំនឿមុតមាំណាស់លើព្រះពុទ្ធសាសនា លើអំពើបុណ្យបាប និងលើទស្សនៈ«កម្ម ផល»ដែលជាស្នូលនៃព្រះពុទ្ធសាសនា។
ប្រសិន បើគេពិនិត្យមើលអំពីភាពមមាញឹកនៃទីវត្តអារាមក្នុងពិធីបុណ្យឆ្លង ភ្ជុំបិណ្ឌ គេប្រហែលជាពិបាកនឹងជឿណាស់ថាសង្គមកម្ពុជាមានបញ្ហាចាក់ស្រេះ រាប់រយជំពូកយ៉ាងដូច្នេះឡើយពីព្រោះថា ព្រះពុទ្ធសាសនាដែលបង្កប់ដោយទស្សនៈវិជ្ជាដ៏មានតម្លៃត្រូវបានមនុស្ស ទាំងពួងជឿជាក់ និងគោរពប្រតិបត្តិគ្រប់ៗគ្នា។ ទស្សនៈវិជ្ជាដំបូងដែលមនុស្សទូទៅបានស្គាល់បំផុតនោះគឺ « អំពើល្អ ទទួលផលល្អ, អំពើអាក្រក់ ទទួលផលអាក្រ់» បើទោះជាមិនមែនជាតិនេះក៏ជាតិខាងមុខដែរ។ ប៉ុន្តែ ប្រទេសកម្ពុជាបែរជាជួបនឹងសង្គ្រាមវិនាសកម្ម និងវិបត្តិតូចធំមិនចេះចប់មិនចេះហើយទាល់តែសោះ។
ក្រុមអ្នកវិភាគតាមដានសង្គមកម្ពុជា បានមើលឃើញហេតុផលសំខាន់២ដែលគួរពិចារណា។ ហេតុផលទី១គឺប្រជាពុទ្ធបរិស័ទមួយចំនួនគោរពប្រតិបត្តិសាសនាដោយមិន បានយល់ពីខ្លឹមសារនៃព្រះពុទ្ធឱវាទឲ្យបានច្បាស់លាស់ឡើយ។ ជាការពិត សាសនាអ្វីក៏ដោយ ក៏សុទ្ធតែមានគោលដៅតម្រង់ទិសមនុស្សឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើល្អដូចៗ គ្នា។ ប៉ុន្តែ បញ្ហានៅត្រង់ថា អ្នកដែលតាំងខ្លួនគោរពបូជាសាសនាមួយចំនួនមិនបានប្រតិបត្តិសាសនា ឲ្យបានត្រឹមត្រូវឡើយដោយហេតុតែមិនយល់ ហើយក៏ប្រែក្លាយខ្លឹមសារនៃសាសនាឲ្យទៅជាប្រការដទៃ។ ហេតុផលទី២គឺ មនុស្សមួយចំនួនទៀតគ្រាន់តែយកសាសនាធ្វើជាខែល តែខ្លួនមិនបានជឿជាក់ចេញពីបះដូង និងមិនបានអនុវត្តតាមខ្លឹមសារពុទ្ធសាសនាពិតប្រាកដឡើយ។
មានទស្សនៈវិជ្ជាច្រើនយ៉ាងដែល គេអាចទាញយកបានជាប្រយោជន៍ពីព្រះពុទ្ធសាសនាសម្រាប់កសាងសង្គម មួយប្រកបដោយភាពសុខដុមរមនា។ គ្រាន់តែឆ្លុះបញ្ចាំងពីពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌតែមួយក៏គេអាចមើល ឃើញខ្លឹមសារសំខាន់ៗជាច្រើនដែរសម្រាប់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តតែអំពើ ល្អ ស្គាល់បុណ្យ និងស្គាល់បាបដែរ។ ប៉ុន្តែ ទស្សនៈវិជ្ជាសំខាន់ៗទាំងនោះច្រើនតែត្រូវបានគេបំភ្លេចចោលនៅ ក្រោយពេលចេញពីវត្ត។
ការអនុវត្តផ្ទុយពីគន្លង ព្រះពុទ្ធសាសនាមិនមែនមានត្រឹមតែក្នុងចំណោមបុគ្គលសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះ ទេ តែក៏មានដែរក្នុងចំណោមអ្នកដែលតាំងខ្លួនជាអ្នកមានសីលខ្លះ និងរហូតដល់ព្រះសង្ឃមួយចំនួនផង។ បញ្ហាចាក់ស្រះក្នុងសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន និងជម្លោះក្នុងទីវត្តអារាមដែលកើតមានជាហូរហែគឺជាឧទាហរណ៍ ជាក់ស្តែង។
ត្រង់ចំណុចនេះ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺ សកម្មភាពដែលបានសម្តែងឲ្យឃើញពីការគោរពបូជាព្រះពុទ្ធសាសនា ហាក់មិនស៊ីសង្វាក់គ្នាទាល់តែសោះទៅនឹងបញ្ហាចាក់ស្រេះនៅក្នុងសង្គម។ នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ជំនឿដែលជាកុសលពិតប្រាកដគឺជាជំនឿដែលផុសចេញពីទឹកចិត្តបរិសុទ្ធ និងប្រកបដោយបញ្ញា តែមិនមែនជាការសម្តែងឲ្យឃើញខាងក្រៅឡើយ។
ក្នុងន័យនេះ ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយគួរតែនាំគ្នាពិចារណាឡើងវិញអំពីទង្វើ របស់ខ្លួនម្នាក់ៗថា ខ្លួនបានប្រព្រឹត្តស័ក្តិសមជាពុទ្ធសាសនិកជនហើយឬនៅ? បើនៅ គួរកែតម្រូវជាបន្ទាន់។
ព្រះពុទ្ធសាសនា បានបង្រៀនថា មនុស្សកើតមកមានតែខ្លួនទទេស្អាត ស្លាប់ទៅវិញក៏មិនអាចយកអ្វីតាមខ្លួនបានដែរក្រៅតែពីសម្ពាយ បុណ្យនិងបាប។ ដូច្នេះ សម្រាប់អ្នកដែលមានជំនឿលើព្រះពុទ្ធសាសនាពិតប្រាកដ គ្មានការចាំបាច់អីដែលមនុស្សត្រូវប្រកាប់ប្រចាក់គ្នាដើម្បីបំពេញ ភាពលោភលន់ហួសហេតុរបស់ខ្លួនឡើយ៕
Original source: KI Media
The more the leader of morality and virtue (Monks) are sample, restart to keep the vinaya rules and get real faith in the Dhamma, they more they are able to be good and respectable example and teacher.
ReplyDeleteIf Monks measure in worldly ways and behave in the same manner, there will be no real trust.
Like everywhere, not the amount is important, the quality is important.
Without faith in the way of liberation there is no such thing as freedom, and when there is no freedom there is no possibility to teach the Dhamma in the right way.
When the teacher gets payed or associate with his disciples because the alms food in not enough, it is natural that he needs to teach what people like to here and not what the Buddha has taught.
Therefore if a monk keeps the Vinaya, without excuses and ideas that we are living in a different time, and, and, and... he is able to show the right way as he would have the freedom he needs.
With wisdom also grows the capacity to teach. It is not possible to build a skyscraper if the foundation is weak.
The foundation is sila - samadhi - panna once one may have entered the stream he might be able to teach directly, till then he is just a sample in his virtue and deeds.
May the Dhamma flourish so that the inside is as beautiful as the pagodas from outside.
****
“Wherever the Buddha’s teachings have flourished,
either in cities or countrysides,
people would gain inconceivable benefits.
The land and people would be enveloped in peace.
The sun and moon will shine clear and bright.
Wind and rain would appear accordingly,
and there will be no disasters.
Nations would be prosperous
and there would be no use for soldiers or weapons.
People would abide by morality and accord with laws.
They would be courteous and humble,
and everyone would be content without injustices.
There would be no thefts or violence.
The strong would not dominate the weak
and everyone would get their fair share.”
With metta
Hanzze
I forgot *smile*
ReplyDeleteWhat a layman should do is to support the monks with there four needs.
Food, housing, clothes and medicine.
But the important thing is that it should be only that, nothing more, nothing different.
A monk does not need money when he have good supporter, so he does not need to break the 10 Silas.
That is the way the laypeople can change there teachers. With much compassion and that what they need.
If laypeople like to run projects, buildings, politic... they should do so but keep the monks uninvolved, that is all layman's business.
So it is also good for laypeople to make some serious studies of the Vinaya and also about Dana.
The teaching of Lord Buddha based on four noble truth: the truth of suffering, the truth of the causes of the suffering, the truth of ending of suffering, and the truth of path using to end suffering. The monks living at the backbone of laypeople while those backbones are not sufficient or crying for help, it is the truth of suffering that monks must extend their hand and clinch their arms to those in need.
ReplyDeleteDear administrator,
ReplyDeleteThat is simply not understanding the teachings of the Buddha.
May you stop harming in the name of Buddha.
May you realize the way to peace by your self.
_()_
with metta
Hanzze
(Please delete all my posts on your page as you manipulate them and you seems to act in the same way like the actions (people) you criticize.)