លោកតាម៉ូតូឌុបនិយាយថា៖ និយាយតែរឿង អាលិច(ឡិច) អាកើត អត់និយាយ សម្តេចយើងគាត់ពិតជាឆ្លាតមែន...!
និយាយដល់ត្រឹមនេះខ្ញុំក៏កាត់គាត់ហើយសួរថា៖ តើលោកតាយល់យ៉ាងម៉េចដែរ ពីរឿងលោកអាឡិច?
លោកតាឆ្លើយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ វាគ្មានអីចម្លែកទេ បើស្តោះហើយ ច្បាស់ជាលេបវិញមិនបានទេ។
លោកតាបន្ថែមថា៖ តាមពិតបើតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស គឺមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល ពិតជាធ្វើការបានល្អច្រើនណាស់ កុំឲ្យតែមានសម្ពាធនយោបាយ។ បើមេឲ្យចូលរន្ធក្តាម គឺច្បាស់ជាចូលឲ្យខាងតែបាន។ យ៉ាងខ្លាំងពង្រីករន្ធក្តាមឲ្យធំល្មមនឹងដងខ្លួនទៅ វាចូលបានទៅហើយ!
ដូចលោកតាគិតដែរ ក្នុងសំណុំរឿងលោកអាឡិច គឺខ្ញុំគិតថា មានរឿងពីរ ដែលជាកំហុសរបស់លោក។
ទី១៖ គឺអាឡិចតាំងខ្លួនជាតារារះតែឯងនៅលើដីឡូត៍គេ។ រឿងនេះគ្រាន់តែចេញក្បាលមក ដឹងថាដល់ទីបញ្ចប់នៅថ្ងៃណាមួយបាត់ទៅហើយ។ តាមពិតអាឡិចគួរតែប្រម៉ូត(Promote)នរណាម្នាក់ ដែលជាជនជាតិខ្មែរឲ្យក្លាយជាតារារះលើដីឡូត៍ខ្លួនឯង ទើបអាចនៅគង់វង្សបាន។ ឥឡូវតើវាយ៉ាងម៉េច? ដីគេ ផ្ទះគេ គេធ្វើអី និយាយអី ក៏សមដែរដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា «ទូកទៅ កំពង់នៅ»។ គាត់ចេញទៅបាត់នៅសល់តែសកម្មជនគាត់តែលតោលគ្មានអ្នកដឹកនាំ។
ចំណែកឯទី២៖ គឺថា លោកអាឡិចតាំងខ្លួនប្រឆាំងជាមួយរដ្ឋាភិបាលដោយខ្លួនឯង ហើយដោយចំហរទៀតផង។ ពាក្យចាស់លោកពោលថា៖ចិញ្ចឹមស្តេចគឺ វាស្រួលជាងធ្វើស្តេចដោយខ្លួនឯង។
រឿងជាមួយរដ្ឋាភិបាលនេះ បើចង់បានមុខមាត់គឺប្រឆាំងចុះ តែបើចង់បានផល បានផ្លែគឺត្រូវស៊ីធម៌ត្រជាក់។នាយករដ្ឋមន្ត្រីក៏ជាមនុស្ស រដ្ឋមន្ត្រីក៏ជាមនុស្ស អាជ្ញាធរក៏ជាមនុស្ស។ បើយើងមិនទុកមុខឲ្យគេ គេក៏មិនទុកមុខឲ្យយើងដែរ វាជារឿងធម្មតា។ តាមពិតគោលបំណងរបស់លោកអាឡិច គឺល្អណាស់ ក្នុងការថែរក្សាព្រៃអារ៉ែង។ ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់គ្មានភាពស្រពិចស្រពិលនូវភក្តីភាពរបស់គាត់នោះទេ។ ប៉ុន្តែវិធីចុងក្រោយ ដែលគាត់ធ្វើក្នុងការប្រឆាំងជាមួយរដ្ឋាភិបាលដោយចំហរគឺ ពិតជាមិនស្រួលខ្លួនទេ។
បើខ្ញុំជាគាត់វិញគឺ៖
ទី១៖ ខ្ញុំនឹងបណ្តុះខ្មែរ១ ឬ២នាក់ដើម្បីចេញមុខ តស៊ូមតិជាលក្ខណៈជាតិ និងអន្តរជាតិ។
ទី២៖ ខ្ញុំនឹងជួយសកម្មជននោះឲ្យទាក់ទងទៅអង្គការយូនីស្កូ ដើម្បីពិចារណាដាក់តំបន់អារែងជាបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោក។
បន្ទាប់មកទី៣៖ ខ្ញុំនឹងជួយសកម្មជននោះសរសេររបាយការណ៍ដាក់ជួនក្រសួងពាក់ព័ន្ធ និងខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រី ប្រធានរដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធិសភាដើម្បីពិនិត្យមើលលទ្ធភាព ថែរក្សាតំបន់អារ៉ែងជាតំបន់ទេសចរណ៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ។
ហើយជាចុងក្រោយគឺ ចំណុចទី៤៖ គឺទាក់ទងទៅក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍អន្តរជាតិធំៗក្នុងពិភពលោកដើម្បីអភិវឌ្ឍន៏តំបន់នេះជាតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដូចជាបើកឲ្យមានប្រត្តិបត្តិករនាំភ្ញៀវទេសចរចូលព្រៃ ជិះទូកក្នុងស្ទឹង ស្ទូចត្រីធម្មជាតិជាដើម។
មានពាក្យមួយឃ្លានិយាយថា៖ បើចង់បានភ្លៀង មានតែសុំព្រះឥន្ទ្រប៉ុណ្ណោះ មិនអាចទៅសុំអារុក្ខអារក្សអ្នកណាទេ។ តែបើចង់ក្លាយជាវីរៈបុរស គឺមានតែប្រឆាំងនឹងព្រះឥន្ទ្រ ឬបន្ទោសព្រះឥន្ទ្រ ឬប្រកាសសង្គ្រាមជាមួយព្រះឥន្ទ្រ។
ទោះក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែគាំទ្រពាក្យលោកហ៊ុន សែន ដែលនិយាយថា៖ «គ្មានបរទេសណាស្រឡាញ់ខ្មែរជាងខ្មែរស្រឡាញ់ខ្មែរនោះទេ»។ តែចង់ថែមពាក្យមួយឃ្លាទៀតថា៖ «គ្មានបរទេសណាមកបំផ្លាញខ្មែរជាងខ្មែរ បំផ្លាញខ្លួនឯងដែរ»។
ដូច្នេះសរុបមកអាចជាចេតនា ឬអចេតនា ដែលលោកអាឡិច បានធ្វើក្នុងគោលបំណងចង់ក្លាយជាវីរៈបុរស ឬចង់ការពារតំបន់អារ៉ែង។
លោក ហ៊ុន សែន និយាយថា៖ បើគេចង់ជាប់គុកដើម្បីបានពានរង្វាន់នៅវ៉ាស៊ីនតោន នោះជូនតាមសំណើ។
ពាក្យនេះសកម្មជនសង្គមស៊ីវិល គួរតែដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចហើយ។ គឺថាចង់ក្លាយជាវីរៈបុរស ឬក៏ចង់បានផលផ្លែ។ ឬនិយាយឲ្យខ្លីថា តើចង់បានដូង ឬត្នោត?
បើចង់បាន «ដូង» គឺត្រូវតែដាំដូង។ បើចង់បាន«ត្នោត»គឺត្រូវតែដាំត្នោត៕
អត្ថបទដោយThmeyThmey៖ ធូ វាសនា នៅរតនៈគិរី
អ៊ីម៉ែល៖ veasnathou@yahoo.com
Buddhism for Social ( Peace,Freedom,Human Rights,Justice )
